زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

شماتت (فقه)





شماتت‏ به نوعی تحقیر و توهین گفته می شود.


۱ - معنای شماتت



شماتت به خشنودى از اتفاق ناخوشایند رخ داده براى دیگرى میگویند
از آن به مناسبت در باب شهادات سخن گفته‏‌اند.

۲ - حکم تکلیفى شماتت



اظهار شادمانى از بلایى که براى برادر دینی (مؤمن) رخ داده حرام است. در حدیثى از امام صادق علیه السّلام آمده است: «کسى که برادر دینى خود را بر گرفتارى اى‏که برایش پیش آمده شماتت کند، از دنیا نمى‌‏رود، مگرآنکه بدان‏ گرفتارى مبتلا شود». و در حدیثى دیگر از رسول خدا صلّى اللَّه علیه وآله آمده است: «نسبت به برادر دینی خود اظهار شماتت مکن که (اگر چنین کنى) خداوند او را مورد لطف و مرحمت خود قرار داده و تو را مبتلا مى‌‏گرداند».
شماتت کردن مسلمان موجب تعزیر است.


۳ - پانویس


 
۱. جواهر الکلام ج۴۱، ص۵۸.    
۲. وسائل الشیعة ج۳، ج۲۶۶.    
۳. کتاب السرائر ج۳، ص۵۳۰.    


۴ - منبع


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۴، ص:۷۲۳.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | اهانت | رذایل اخلاقی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.